NEVER ON SUNDAY 1960 ΖΥΛ ΝΤΑΣΣΕ
Η Μελίνα Μερκούρη στο ζενίθ της καριέρας της υποδύεται τη φλογερή Ίλια, κυρία της νύχτας. Μια γυναίκα ερωτευμένη με τη ζωή, που ζει την κάθε της στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Ένα ατίθασο άτι που δεν μπορεί να αποκτήσει κανείς για πολύ. Όλοι στο παραδεισένιο της λιμάνι τη λατρεύουν. Όμως όταν ο Όμηρος, ένας πουριτανός διανοούμενος Αμερικανός, φτάνει στην πόλη και προσπαθεί να την αναμορφώσει... Όσκαρ τραγουδιού στον Μάνο Χατζιδάκι για τα «Παιδιά του Πειραιά», βραβείο ερμηνείας στην Μελίνα Μερκούρη στο Φεστιβάλ Καννών.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη) (Αθήνα, 18 Οκτωβρίου 1920 – Νέα Υόρκη, 6 Μαρτίου 1994) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός. Καταγόταν από σπουδαία οικογένεια πολιτικών. Μεγάλη ηθοποιός βραβευμένη με διεθνή βραβεία και παγκόσμιας ακτινοβολίας προσωπικότητα διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (όπως τόνισε και ο Ανδρέας Παπανδρέου "άντεξε" και στους 16 ανασχηματισμούς κυβέρνησης που έκανε), από το 1981-1989 και1993-1994. Ο παππούς της, Σπυρίδων Μερκούρης, είχε διατελέσει για πολλά χρόνια δήμαρχος Αθηναίων και ο πατέρας της, Σταμάτης Μερκούρης χρημάτισε βουλευτής.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Φιλμογραφία
- 1955 "Στέλλα"
- 1956 - Συνεργάζεται με το μεγάλο έρωτα της ζωής της τοv Ζιλ Ντασέν και γυρίζουν την ταινία "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" (Celui qui doit mourir) βασισμένη στο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη
- 1957 Γίνεται μαυρομάλλα για το ρόλο της "Ο βαρώνος και η τσιγγάνα" (The Gypsy and the Gentleman)
- 1958 Συμμετέχει στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ρότζερ Βάιλαντ, "Ο νόμος", που προβλήθηκε στην Ελλάδα με τίτλο "Θυλικός δαίμων" (La legge).
- 1958-1960 Γυρίζει το "Ποτέ την Κυριακή" (Never On Sunday) που την κάνει διάσημη σε όλη την υφήλιο, ταινία η οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού (ήταν υποψήφια για άλλα τέσσερα Όσκαρ). Η ταινία της χάρισε αρκετές σημαντικές διακρίσεις και παγκόσμια αναγνώριση, όπως το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στις Κάννες, η υποψηφιότητα για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου κλπ
- 1960 Το "Ζήτω ο έρωτας" (Vive Henri IV... vive l'amour!)
- 1961 "Η ώρα της μεγάλης κρίσεως" (Il giudizio universale), και "Η Φαίδρα" (Phaedra) με τον Άντονι Πέρκινς και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη
- 1963 "Οι Νικητές" (The Victors)
- 1964 "Τοπ Καπί" (Topkapi) με τον Πίτερ Ουστίνοφ
- 1965 "Μηχανικά Πιάνα" (Los pianos mecánicos)
- 1966 "Ραντεβού στη Λισσαβόνα" (A Man Could Get Killed), "10:30 Ένα Καλοκαιρινό Βράδυ" (10:30 P.M. Summer) με τη Ρόμι Σνάιντερ
- 1969 "Η βασίλισσα του Σικάγο" (Gaily, Gaily)
- 1970 "Υπόσχεση την Αυγή" (Promise at Dawn),
- 1973 "Η Δοκιμή" (The Rehearsal) ντοκιμαντέρ για το Πολυτεχνείο και τα βασανιστήρια της Χούντας με Σερ Λόρενς Ολίβιε, Μίκη Θεοδωράκη,Γιάννη Μαρκόπουλο κ.ά.
- 1974 "Μία φορά δε φτάνει" (Once Is Not Enough)
- 1976 "Πονηρές κομπίνες" (Nasty Habits) και
- 1978 "Κραυγή Γυναικών", με την Έλεν Μπέρστιν.
Tα παιδιά του Πειραιά
ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ-ΣΤΕΛΛΑ 1955 ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Η βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας "Στέλλα" το 1955, είναι κάτι παραπάνω από μια υπέροχη ιστορία αγάπης. Είναι ένα σημείο αναφοράς για την εποχή της, αφού μέσα από τη σχέση της ασυμβίβαστης Στέλλας με τον εγωιστή Μίλτο, ο δημιουργός της εκφράζει την προσωπική του ματιά σε μια εποχή δύσκολη, μια χρονιά σημαντική για την Ελλάδα. Η εκπληκτική ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη ανάγει την "Στέλλα" σε σύμβολο ελευθερίας και ανεξαρτησίας τόσο βαθιά ελληνικό, που ακόμα και σήμερα προκαλεί συγκίνηση, ενώ η αξέχαστη ατάκα του Μίλτου (Γιώργος Φούντας) "Στέλλα κρατάω μαχαίρι", ανήκει στην ανθολογία του Ελληνικού Κινηματογράφου.
