ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΤΑΡΔΗΣ
Νίκος Βασταρδής
Ο Νίκος Βασταρδής είναι Έλληνας ηθοποιός. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, του Κάρολου Κουν. Παρέμεινε κοντά στο δάσκαλό του και πρωτοεμφανίστηκε το 1942 στην Αγριόπαπια του Ίψεν. Μέχρι το 1944, εμφανίστηκε επίσης στα έργα: "Για ένα κομμάτι γης" του Κόντγουελ, όπου ερμήνευσε το ρόλο του Ντιουντ, "Στέλλα Βιολάντη" του Γρ. Ξενόπουλου, "Χαρούμενα νιάτα" του Πιζέ.
Μετά το "Θέατρο Τέχνης" συνεργάστηκε με το "Θέατρο του Λαού" και τους "Ενωμένους Καλλιτέχνες" (1945-1946), παίζοντας στον "Ιούλιο Καίσαρα" του Σαίξπηρ, στο "Μακρινό δρόμο" του Αρμπούζωφ και στο έργο του Μπ. Σω "Πάνω στα βράχια". Το 1947 συμμετείχε στο θίασο του Γιώργου Παππά και το 1948 στο θίασο Βασίλη Λογοθετίδη.
Στη συνέχεια, στράφηκε προς το μουσικό θέατρο όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια. Το 1953, μάλιστα, συγκρότησε δικό του θίασο οπερέτας, ενώ το 1955 ανέβασε διάφορες επιθεωρήσεις. Το 1956 επιστρέφει στην πρόζα και ερμηνεύει το Βοναπάρτη στο έργο του Τσβάιχ "Του φτωχού τ’ αρνί" με το θίασο Τζ. Καρούσου – Μαίρης Λεκκού.
Από το 1958 μέχρι το 1962 συνεργάστηκε το το "Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο" του Μ. Κατράκη και έπαιξε στα έργα "Βασίλισσα Αμαλία" του Γ. Ρούσσου (Όθων), "Το τέλος του ταξιδιού" του Ρ. Σέρριφφ (Ίμπερ), "Εμπορος της Βενετίας" του Σαίξπηρ (Βασσάνης) , "Η δίκη των πιθήκων" των Λώρενς – Λη, "Ατμόπλοιο Τζόαν Ντάνβερς" του Φρανκ Στέητον (πλοίαρχος Ρος), "Οδύσσεια" του Μαν. Σκουλούδη, "Μαριμπέλ" του Μίγελ Μιούρα, "Βαθιές είναι οι ρίζες" των Ντ’ Υσσώ – Γκάου.
Από το 1962 μέχρι το 1964 συμμετείχε στο θίασο Έλσας Βεργή και πρωταγωνίστησε στα έργα "Το μπαλκόνι" του Ζενέ, "Η βεντάλια της λαίδης Γουίντερμηρ" του Ό. Ουάιλντ, "Ο φυγάς" του Τεν. Γουίλιαμς.
Το 1965, ως συνθιασάρχης με τον Κατράκη και τη Βεργή, περιόδευσε στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας αρχαίες τραγωδίες. Την περίοδο 1965-1966, έγινε συνθιασάρχης με τον Κ. Ρηγόπουλο και την Κάκια Αναλυτή. Επαιξε στο θέατρο "Πορεία" στο έργο του Κ. Μπαλ "Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί". Ακουλούθησαν τα "Ευλαβικό γύναιο" του Σαρτρ, στο Θέατρο "Φλωρίντα" με την Τιτίκα Νικηφοράκη, "Ο Τίγρης" του Σήσγκαλ, στο Θέατρο "Βεργή", "Επιστροφή στις Μυκήνες" του Ευαγγ. Αβέρωφ και "Λεωφορείον ο πόθος" του Τεν. Ουίλλιαμς (Κοβάλσκι), στο Θέατρο "Κάβα" θίασος Τζ. Καρέζη, "Θεοδώρα" του Γ. Ρούσσου και "Κυρία δε με μέλει" του Σαρντού (Ναπολέων), "Βασιλιάς Ληρ" του Σαίξπηρ, με το "Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο" του Μ. Κατράκη (Έντγκαρ) 1971, "Μαυρόλυκοι" του Θαν. Πετσάλη, με το "Εθνικό Θέατρο" στο "Ηρώδειον" 1971-1972, θίασος Τζ. Καρέζη, "Ασπασία" του Ιακ. Καμπανέλλη (Ανακριτής).
Το 1973 περιόδευσε με προσωπικό θίασο στις επαρχιακές πόλεις και αμέσως μετά έπαιξε, σε συνεργασία με τη Νόρα Βαλσάμη, το έργο του Σωβαζόν "Ξενοδοχείο η ευτυχία" στο θέατρο "Όρβο". Τον επόμενο χρόνο (1974) , ως συνθιασάρχης και πάλι με την Ελ. Ερήμου, ανέβασε στο Θέατρο "Γκλόρια" το έργο του Άλκη Παπά "Σου χαρίζω τη γυναίκα μου". Ακολούθησαν τα Πάμπλο Νερούντα "Δόξα και Θάνατος του Ιωακείμ Μουριέτα" στο Θέατρο "Διάνα" - 1978, θίασος Παπαγιαννόπουλου – Βασταρδή – Ερήμου, "Σκάνδαλο στην Τράπεζα" του Βερνέιγ – θίασος Ζωής Λάσκαρη, Γ. Ρούσσου "Φρύνη" (Ευθείας). Το 1981 έκανε περιοδεία με δικό του θίασο.
Το 1982 ίδρυσε το Θέατρο "Θεμέλιο", στην οδό Λέσβου, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα: "Η κυρία με τα κρεμμυδάκια", "Τα διαστημικά χρυσάνθεμα" του Ζίντελ, "Κλειστές πόρτες" του Σαρτρ, Μάκβεθ του Σαίξπηρ, που παίχτηκε και στο "Θέατρο Λυκαβηττού", "Ως εδώ σύντροφοι" του Βασ. Ανδρεόπουλου, "Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα" του Ο ‘Νηλ, "Ο ιμπρεσάριος της Σμύρνης" του Γκολντόνι, "Προικοθήρας επί Θήρας" του Γ. Χατζιδάκη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη κ.ά.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε μερικές ταινίες ("Χωρίς συνείδηση", "Ιπποκράτης και Δημοκρατία", "Παύλος Μελάς" κ.ά.), ενώ στην τηλεόραση έπαιξε σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές ("Εν τούτω νίκα", "Ανακριτικό γραφείο", "Πορφύρα και αίμα", "Ρωμανός Διογένης" κ.ά.) και σε τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων.
Υπήρξε για πολλά χρόνια καθηγητής της υποκριτικής στη Σχολή Γ. Θεοδοσιάδη και το 1992 ίδρυσε δική του Δραματική Σχολή που λειτουργεί στα πλαίσια του Θεάτρου "Θεμέλιο". Είναι μέλος του Σ.Ε.Η. (με ημερομηνία εγγραφής 1-3-1943), της Εταιρείας Σκηνοθετών και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Έχει μεταφράσει και διασκευάσει διάφορα θεατρικά έργα.
Κόρη του είναι η ελληνίδα ηθοποιός και επιτυχημένη σεναριογράφος Άννα Ανδριανού.
Φιλμογραφία
Θύρα 7 η μεγάλη στιγμή (1983)
Δολοφονήστε τον Μακάριο (1975)
Παύλος Μελάς (1974)
Μπουμ ταρατατζούμ (1972)
Χωρίς συνείδηση (1972)
Ο Ιπποκράτης και η δημοκρατία (1972)
Υποβρύχιον: Παπανικολής (1971) [(αξιωματικός ΓΕΝ)]
Θέλω πίσω το παιδί μου (1969)
Επίσημη αγαπημένη (1969) [Πέτρος]
Οι καταφρονεμένοι (1965)
Οι καθώς πρέπει (1963)
Το "τεμπελόσκυλο" (1963) [Ορέστης Κλάπας]
Άσσοι του γηπέδου (1956)
Έλα στο θείο... (1950) [Κώστας]
Σειρές που έχει παίξει
Ένας Πυγμαλίων 1975 ΥΕΝΕΔ
Όσο υπάρχει αγάπη 2001 ΑΝΤ1
Δέκατο τρίτο ανακριτικό γραφείο 1971 ΕΙΡΤ
Εν τούτω νίκα 1973 ΥΕΝΕΔ
Η τύχη της Μαρούλας 1978 ΕΡΤ
Κάπου κάπως κάποτε 1987 ΕΡΤ2
Κουκλαποθήκη (Ο μικρός μεγάλος κόσμος) 1988 ΕΤ2
Οι δίκαιοι 1974 ΥΕΝΕΔ
Πορφύρα και αίμα 1977 ΥΕΝΕΔ
Σκοτεινές δυνάμεις 1976 ΕΡΤ
Τερέζα Βάρμα Δακόστα 1975 ΕΙΡΤ
Το γελοίον του πράγματος: Ο ήρωας της Κολομβίας 1994 ΑΝΤ1
Βιντεοταινίες που έχει παίξει
Μια παράξενη δολοφονία 1985
Τα φώτα έσβησαν στις οκτώ 1986
Ο Νίκος Βασταρδής είναι Έλληνας ηθοποιός. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, του Κάρολου Κουν. Παρέμεινε κοντά στο δάσκαλό του και πρωτοεμφανίστηκε το 1942 στην Αγριόπαπια του Ίψεν. Μέχρι το 1944, εμφανίστηκε επίσης στα έργα: "Για ένα κομμάτι γης" του Κόντγουελ, όπου ερμήνευσε το ρόλο του Ντιουντ, "Στέλλα Βιολάντη" του Γρ. Ξενόπουλου, "Χαρούμενα νιάτα" του Πιζέ.
Μετά το "Θέατρο Τέχνης" συνεργάστηκε με το "Θέατρο του Λαού" και τους "Ενωμένους Καλλιτέχνες" (1945-1946), παίζοντας στον "Ιούλιο Καίσαρα" του Σαίξπηρ, στο "Μακρινό δρόμο" του Αρμπούζωφ και στο έργο του Μπ. Σω "Πάνω στα βράχια". Το 1947 συμμετείχε στο θίασο του Γιώργου Παππά και το 1948 στο θίασο Βασίλη Λογοθετίδη.
Στη συνέχεια, στράφηκε προς το μουσικό θέατρο όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια. Το 1953, μάλιστα, συγκρότησε δικό του θίασο οπερέτας, ενώ το 1955 ανέβασε διάφορες επιθεωρήσεις. Το 1956 επιστρέφει στην πρόζα και ερμηνεύει το Βοναπάρτη στο έργο του Τσβάιχ "Του φτωχού τ’ αρνί" με το θίασο Τζ. Καρούσου – Μαίρης Λεκκού.
Από το 1958 μέχρι το 1962 συνεργάστηκε το το "Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο" του Μ. Κατράκη και έπαιξε στα έργα "Βασίλισσα Αμαλία" του Γ. Ρούσσου (Όθων), "Το τέλος του ταξιδιού" του Ρ. Σέρριφφ (Ίμπερ), "Εμπορος της Βενετίας" του Σαίξπηρ (Βασσάνης) , "Η δίκη των πιθήκων" των Λώρενς – Λη, "Ατμόπλοιο Τζόαν Ντάνβερς" του Φρανκ Στέητον (πλοίαρχος Ρος), "Οδύσσεια" του Μαν. Σκουλούδη, "Μαριμπέλ" του Μίγελ Μιούρα, "Βαθιές είναι οι ρίζες" των Ντ’ Υσσώ – Γκάου.
Από το 1962 μέχρι το 1964 συμμετείχε στο θίασο Έλσας Βεργή και πρωταγωνίστησε στα έργα "Το μπαλκόνι" του Ζενέ, "Η βεντάλια της λαίδης Γουίντερμηρ" του Ό. Ουάιλντ, "Ο φυγάς" του Τεν. Γουίλιαμς.
Το 1965, ως συνθιασάρχης με τον Κατράκη και τη Βεργή, περιόδευσε στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας αρχαίες τραγωδίες. Την περίοδο 1965-1966, έγινε συνθιασάρχης με τον Κ. Ρηγόπουλο και την Κάκια Αναλυτή. Επαιξε στο θέατρο "Πορεία" στο έργο του Κ. Μπαλ "Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί". Ακουλούθησαν τα "Ευλαβικό γύναιο" του Σαρτρ, στο Θέατρο "Φλωρίντα" με την Τιτίκα Νικηφοράκη, "Ο Τίγρης" του Σήσγκαλ, στο Θέατρο "Βεργή", "Επιστροφή στις Μυκήνες" του Ευαγγ. Αβέρωφ και "Λεωφορείον ο πόθος" του Τεν. Ουίλλιαμς (Κοβάλσκι), στο Θέατρο "Κάβα" θίασος Τζ. Καρέζη, "Θεοδώρα" του Γ. Ρούσσου και "Κυρία δε με μέλει" του Σαρντού (Ναπολέων), "Βασιλιάς Ληρ" του Σαίξπηρ, με το "Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο" του Μ. Κατράκη (Έντγκαρ) 1971, "Μαυρόλυκοι" του Θαν. Πετσάλη, με το "Εθνικό Θέατρο" στο "Ηρώδειον" 1971-1972, θίασος Τζ. Καρέζη, "Ασπασία" του Ιακ. Καμπανέλλη (Ανακριτής).
Το 1973 περιόδευσε με προσωπικό θίασο στις επαρχιακές πόλεις και αμέσως μετά έπαιξε, σε συνεργασία με τη Νόρα Βαλσάμη, το έργο του Σωβαζόν "Ξενοδοχείο η ευτυχία" στο θέατρο "Όρβο". Τον επόμενο χρόνο (1974) , ως συνθιασάρχης και πάλι με την Ελ. Ερήμου, ανέβασε στο Θέατρο "Γκλόρια" το έργο του Άλκη Παπά "Σου χαρίζω τη γυναίκα μου". Ακολούθησαν τα Πάμπλο Νερούντα "Δόξα και Θάνατος του Ιωακείμ Μουριέτα" στο Θέατρο "Διάνα" - 1978, θίασος Παπαγιαννόπουλου – Βασταρδή – Ερήμου, "Σκάνδαλο στην Τράπεζα" του Βερνέιγ – θίασος Ζωής Λάσκαρη, Γ. Ρούσσου "Φρύνη" (Ευθείας). Το 1981 έκανε περιοδεία με δικό του θίασο.
Το 1982 ίδρυσε το Θέατρο "Θεμέλιο", στην οδό Λέσβου, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα: "Η κυρία με τα κρεμμυδάκια", "Τα διαστημικά χρυσάνθεμα" του Ζίντελ, "Κλειστές πόρτες" του Σαρτρ, Μάκβεθ του Σαίξπηρ, που παίχτηκε και στο "Θέατρο Λυκαβηττού", "Ως εδώ σύντροφοι" του Βασ. Ανδρεόπουλου, "Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα" του Ο ‘Νηλ, "Ο ιμπρεσάριος της Σμύρνης" του Γκολντόνι, "Προικοθήρας επί Θήρας" του Γ. Χατζιδάκη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη κ.ά.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε μερικές ταινίες ("Χωρίς συνείδηση", "Ιπποκράτης και Δημοκρατία", "Παύλος Μελάς" κ.ά.), ενώ στην τηλεόραση έπαιξε σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές ("Εν τούτω νίκα", "Ανακριτικό γραφείο", "Πορφύρα και αίμα", "Ρωμανός Διογένης" κ.ά.) και σε τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων.
Υπήρξε για πολλά χρόνια καθηγητής της υποκριτικής στη Σχολή Γ. Θεοδοσιάδη και το 1992 ίδρυσε δική του Δραματική Σχολή που λειτουργεί στα πλαίσια του Θεάτρου "Θεμέλιο". Είναι μέλος του Σ.Ε.Η. (με ημερομηνία εγγραφής 1-3-1943), της Εταιρείας Σκηνοθετών και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Έχει μεταφράσει και διασκευάσει διάφορα θεατρικά έργα.
Κόρη του είναι η ελληνίδα ηθοποιός και επιτυχημένη σεναριογράφος Άννα Ανδριανού.
Φιλμογραφία
Θύρα 7 η μεγάλη στιγμή (1983)
Δολοφονήστε τον Μακάριο (1975)
Παύλος Μελάς (1974)
Μπουμ ταρατατζούμ (1972)
Χωρίς συνείδηση (1972)
Ο Ιπποκράτης και η δημοκρατία (1972)
Υποβρύχιον: Παπανικολής (1971) [(αξιωματικός ΓΕΝ)]
Θέλω πίσω το παιδί μου (1969)
Επίσημη αγαπημένη (1969) [Πέτρος]
Οι καταφρονεμένοι (1965)
Οι καθώς πρέπει (1963)
Το "τεμπελόσκυλο" (1963) [Ορέστης Κλάπας]
Άσσοι του γηπέδου (1956)
Έλα στο θείο... (1950) [Κώστας]
Σειρές που έχει παίξει
Ένας Πυγμαλίων 1975 ΥΕΝΕΔ
Όσο υπάρχει αγάπη 2001 ΑΝΤ1
Δέκατο τρίτο ανακριτικό γραφείο 1971 ΕΙΡΤ
Εν τούτω νίκα 1973 ΥΕΝΕΔ
Η τύχη της Μαρούλας 1978 ΕΡΤ
Κάπου κάπως κάποτε 1987 ΕΡΤ2
Κουκλαποθήκη (Ο μικρός μεγάλος κόσμος) 1988 ΕΤ2
Οι δίκαιοι 1974 ΥΕΝΕΔ
Πορφύρα και αίμα 1977 ΥΕΝΕΔ
Σκοτεινές δυνάμεις 1976 ΕΡΤ
Τερέζα Βάρμα Δακόστα 1975 ΕΙΡΤ
Το γελοίον του πράγματος: Ο ήρωας της Κολομβίας 1994 ΑΝΤ1
Βιντεοταινίες που έχει παίξει
Μια παράξενη δολοφονία 1985
Τα φώτα έσβησαν στις οκτώ 1986
Article | Έτος | Κανάλι |
---|---|---|
13ο ανακριτικό γραφείο | 1971|1971 | ΕΙΡΤ |
Ένας Πυγμαλίων | 1975|1975 | ΥΕΝΕΔ |
Όσο υπάρχει αγάπη | 2001|2001 | ΑΝΤ1 |
Αθάνατες ιστορίες αγάπης: Διονύσιος Σολωμός | 1976|1976 | ΥΕΝΕΔ |
Ελληνικοί μύθοι: Ατρείδες | 1975|1975 | ΕΙΡΤ |
Ελληνικοί μύθοι: Θηβαϊκός κύκλος | 1975|1975 | ΕΙΡΤ |
Εν τούτω νίκα | 1973|1973 | ΥΕΝΕΔ |
Η ελληνική μυθολογία | 198?|198? | ΕΤ2 |
Η λάμψη | 1991|1991 | ΑΝΤ1 |
Η τύχη της Μαρούλας (1978) | 1978|1978 | ΕΡΤ |
Κάπου, κάπως, κάποτε | 1988|1988 | ΕΤ2 |
Κουκλαποθήκη (Ο μικρός μεγάλος κόσμος) | 1988|1988 | ΕΤ2 |
Λέσχη μυστηρίου: Κάποιος από μας είναι προδότης | 1976|1976 | ΕΡΤ |
Λέσχη μυστηρίου: Μια παράξενη δολοφονία | 1976|1976 | ΕΡΤ |
Λέσχη μυστηρίου: Τα φώτα σβήσαν στις 8 | 1976|1976 | ΕΡΤ |
Λέσχη μυστηρίου: Τυφλή δολοφονία | 1976|1976 | ΕΡΤ |
Μαριονέττες | 1979|1979 | ΥΕΝΕΔ |
Μεθοριακός σταθμός | 1974|1974 | ΥΕΝΕΔ |
Οι δίκαιοι | 1974|1974 | ΥΕΝΕΔ |
Πορφύρα και αίμα | 1977|1977 | ΥΕΝΕΔ |
Σκοτεινές δυνάμεις | 1976|1976 | ΕΡΤ |
Τερέζα Βάρμα Δακόστα | 1975|1975 | ΕΙΡΤ |
Το γελοίον του πράγματος: Ο ήρωας της Κολομβίας | 1994|1994 | ΑΝΤ1 |